شلی پوست به دلیل از دست دادن مقدار زیادی وزن مانند ۴۵ کیلوگرم در مدت زمان بسیار کوتاه ایجاد می شود. این امر می تواند زمانی اتفاق بیفتد که وزن از طریق رژیم غذایی و ورزش کاهش یابد، اما بیشتر در بیماران عمل بریدن معده اتفاق می افتد. با کاهش وزن آهسته تر و تدریجی تر، انعطاف‌پذیری پوست افراد راحت تر به جای خود باز می‌گردد و با از بین رفتن چربی به سمت پایین کاهش می یابد. اما زمانی که مقدار زیادی از آن خیلی سریع از بین برود، خاصیت ارتجاعی پوست زمانی برای جبران ندارد.
کاهش وزن به منظور کنترل اضافه وزن یا چاقی این پتانسیل را دارد که خطر ابتلا به بیماری را به میزان چشمگیری کاهش دهد. با این حال، کاهش وزن عمده گاهی اوقات می تواند منجر به شل شدن پوست شود. برای برخی افراد، این امر ممکن است منجر به احساس عدم اعتماد به نفس و ناراحتی شود و ممکن است به حدی باشد که کیفیت زندگی را مختل کند. درکل پوست بزرگترین عضو بدن شماست و مانند یک سد محافظ در برابر عوامل مخرب محیطی عمل می کند.
درونی ترین لایه پوست شما از پروتئین هایی از جمله کلاژن و آلاستین تشکیل شده است. کلاژن، که ۸۰ درصد از ساختار پوست شما را تشکیل می دهد، استحکام را فراهم می کند. الاستین خاصیت ارتجاعی ایجاد می کند و به سفت ماندن پوست شما کمک می کند. در طول افزایش وزن، پوست منبسط می شود تا جایی برای رشد بیشتر ایجاد شود. بارداری یکی از نمونه های این گسترش است. انبساط پوست در دوران بارداری و تنها در طی چند ماه و البته به سرعت اتفاق می افتد. در حالت طبیعی پوست منبسط شده معمولاً در عرض چند ماه پس از زایمان جمع می شود و به فرم طبیعی خود باز می گردد. در مقابل، زمانی که پوست به طور قابل توجهی کشیده شده و برای مدت طولانی به همین شکل باقی می ماند، رشته های کلاژن و الاستین آسیب می بینند. در نتیجه، آنها بخشی از توانایی خود را برای پس گرفتن از دست می دهند. در نتیجه، وقتی وزن زیادی از دست می دهید، ممکن است پوست اضافی از بدن شل شده و آویزان شود.
به طور کلی، رابطه ای مستقیم میان وزن از دست رفته و احتمال شل شدگی پوست وجود دارد و هرچه کاهش وزن بیشتر باشد، تأثیر و احتمال شلی پوست بیشتر است. علاوه بر این، برخی محققان گزارش می دهند که افرادی که تحت عمل جراحی کاهش وزن قرار می گیرند، پس از عمل کلاژن جدید کمتری تولید می کنند و ترکیب و نسبت آن به اندازه کلاژن در پوست های جوان، سالم، قوی و البته دستکاری شده نیست. گفتنی است که علاوه بر تاثیر عمل لاغری بر افتادگی پوست عوامل دیگری نیز هستند که می توانند بر شدت این عارضه بیفزایند. برای مثال می توان در درجه اول به طول زمان چاقی و مقدار وزن از دست رفته اشاره کرد. به طور کلی، فرد هرچه مدت طولانی تری اضافه وزن یا چاقی داشته باشد، پوست او پس از کاهش وزن به دلیل از دست دادن الاستین و کلاژن شل‌تر می شود.
مقدار کاهش وزن کاهش وزنی در حدود 46 کیلوگرم یا بیشتر معمولاً باعث شل شدن پوست بیشتر از کاهش وزن متوسط می شود. عامل دوم سن متقاضی است. پوست های مسن تر از پوست های جوان تر کلاژن کمتری دارند و به دنبال کاهش وزن، شل می‌شوند. البته ژنتیک ژن ها ممکن است بر نحوه واکنش پوست شما به افزایش و کاهش وزن تأثیر بگذارند. مورد بعدی به قرارگیری در معرض نور خورشید مربوط است. تحقیقات در این زمینه ثابت می کند که قرار گرفتن در معرض آفتاب مزمن باعث کاهش تولید کلاژن و آلاستین پوست می شود که ممکن است به شل شدن پوست کمک کند. در نهایت نباید از عادت بسیار مخرب سیگار کشیدن نیز گذشت. سیگار منجر به کاهش تولید کلاژن و آسیب به کلاژن موجود می شود و در نتیجه پوست شل و افتادگی پیدا می کند.
